Άκουσα την πόρτα που έκλεισε. Κουκουλώθηκα με το πάπλωμα να μην ακούσει τα κλάματά μου η Φάρμουρ. Έσφιγγα το λύκο μέσα από την πιτζάμα. Πήγαινε στην Αίγινα να δει την κουκουβάγια. “Εγώ εδώ έπρεπε να μείνω, με τα πουλιά. Μπορεί και να γλίτωνα.” Δεν άντεξε ούτε ως εκεί να πετάξει, σαν τον τυφλό κορμοράνο.
Αχ, αν είχε λούσει τα μαλλιά του και είχαμε φύγει! Τώρα θα έπαιζε πιάνο και τα μαλλιά του θα κουνιόνταν με το ρυθμό που έτρεχαν τα δάχτυλά του. Δάγκωσα το πάπλωμα, για να μη βγει η κραυγή μου. Κι ύστερα, όλα θόλωσαν... (σελίδα 238)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου