ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΤΙΤΛΟΣ ΕΡΓΟΥ
«ο μεγαλοσ περιπατοσ
του πετρου» Της
Άλκης Ζέη
ΤΟΠΟΣ: ΠΑΙΔΙΚΗ ΣΚΗΝΗ
ΕΘΝΙΚΟΥ ΘΕΑΤΡΟΥ
ΑΘΗΝΑ, ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ
2012
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Καλή σας μέρα. Αρχικά, θα θέλαμε να
σας συστηθούμε. Είμαστε μαθητές και εκπροσωπούμε την ηλεκτρονική σχολική
εφημερίδα του 8ου Γυμνασίου Περιστερίου. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσουμε
προκαταβολικά που δεχτήκατε να μας παραχωρήσετε αυτή τη συνέντευξη.
Μαρία Τσιμά: Υπέροχα, για πείτε μας……
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Λοιπόν…… Αρχικά θα θέλαμε να σας ρωτήσουμε: Πολλοί νέοι
παρακινούνται από τους γονείς τους για να ακολουθήσουν κάποιο επάγγελμα, συνέβη αυτό σε εσάς, ή κάτι
άλλο σας ώθησε για να γίνετε ηθοποιός;
Μαρία Τσιμά: Οι γονείς μου δεν είχαν καμία σχέση
με τη δουλειά, δεν τους άρεσε και πολύ, γιατί νόμιζαν ότι η
δουλειά ήταν ανασφαλής….. οπότε….. έλεγαν: «πού πάει το παιδί μας;” και όταν πήγα
στο πανεπιστήμιο, μπήκα σε μία θεατρική ομάδα και… εκεί γνώρισα καλύτερα
τον κόσμο του θεάτρου και είπα….. αυτό
θέλω να κάνω στη ζωή μου και έτσι το έκανα!
Γρηγόρης
Σταμούλης: Και εμένα οι δικοί μου οι γονείς
δεν είχαν καμία σχέση με το θέατρο και το επάγγελμά μου, απλά επειδή είχα τύχη να
είμαι σε μονοθέσιο δημοτικό σχολείο, με ένα δάσκαλο , που ήμασταν δώδεκα
παιδιά όλα κι όλα, είχαμε πολύ ελεύθερο χρόνο να κάνουμε διάφορα σκιτσάκια,
διάφορα θεατρικά, διάφορους αυτοσχεδιασμούς κι έτσι γεννήθηκε μέσα μου η θέληση
να ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα και όσο μεγάλων , μεγάλωνε περισσότερο
εκείνη η επιθυμία….!
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Θα
θέλαμε να ξέρουμε αν θα συμβουλεύατε ένα νέο να ακολουθήσει την υποκριτική ως
επάγγελμα……
Γρηγόρης
Σταμούλης: Θα
τον συμβούλευα να κάνει αυτό που θέλει η καρδιά του. Στις μέρες που ζούμε δεν υπάρχει
ασφαλές και μη ασφαλές επάγγελμα, είναι όλα σε μια κατάσταση ρευστή….αυτό
που αγαπάει η καρδιά του να κάνει….. και αν δεν μπορεί, τουλάχιστον να
προσπαθήσει , γιατί δεν κάνουμε όλοι το επάγγελμα που μας αρέσει….. έτσι δεν είναι;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ:
Ναι……
Μαρία Τσιμά: Συμφωνώ απολύτως…. Έτσι
κι αλλιώς ο καθένας πρέπει να κάνει αυτό
που αγαπάει ………. Είτε πάει καλά, είτε
πάει άσχημα , έτσι κι αλλιώς η ζωή έτσι είναι, δε γίνεται να είναι πάντα τοπ και πρέπει να κάνει
αυτό που τον κάνει χαρούμενο …….
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
:Ωραία………… ποια πιστεύετε ότι είναι η βασική διαφορά όταν παίζετε για
εφήβους και όταν παίζετε για ενηλίκους;;
Μαρία Τσιμά : Η προσωπική μου αντίληψη είναι
ότι δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά,
υπηρετώ το ίδιο επάγγελμα στο θέατρο και το πρωί και το βράδυ. Είσαι
ένας άνθρωπος ολόκληρος με ένα βαθμό εξυπνάδας , με ένα βαθμό νοημοσύνης, μεγαλύτερη ευαισθησία πιθανά από ενήλικα,
είσαι πιο ανοιχτός στα πράγματα , δε θέλω να σε κοροϊδέψω, το ίδιο θα έκανα λοιπόν και το βράδυ. Οπότε
για εμένα δεν παίζει καμιά διαφορά.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Ποια είναι η μεγαλύτερη χαρά ή απογοήτευση που έχετε βιώσει ως
ηθοποιός;
Έλενα
Μαρσίδου: Η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι όταν δεν είσαι στο θέατρο. Άμα είσαι μέσα εκεί , ό,τι και να γίνει , μπορείς να το
αντιμετωπίσεις, όμως είναι πανδύσκολο.
Γρηγόρης
Σταμούλης: Δίνει πολλές χαρές και πολλές λύπες
το κάθε επάγγελμα …. το θέμα είναι εσύ πώς
το αντιμετωπίζεις, πώς σε αντιμετωπίζουν
οι συνάδελφοι σου και πώς τους αντιμετωπίζουν οι δικοί τους συνάδελφοι ….δεν
ξέρω, είναιι αυτό που σας είπα και πριν,
ότι πρέπει να το αγαπάς και αν το αγaπάς, έχεις το κουράγιο και την καρδιά
να αντέξεις κάποια πράγματα.
Έλενα Μαρσίδου: Και
επειδή είπατε για τη χαρά και την απογοήτευση, χαρά είναι, όταν είσαι μαζί με τους άλλους, άμα παίζεις μαζί με τους
άλλους και…….. και δεν είσαι μόνος σου!
Μαρία Τσιμά : Συγγνώμη …. η μεγαλύτερη χαρά….
, γιατί είμαστε και ματαιόδοξα όντα, οι ηθοποιοί.
… είναι όταν επικοινωνείς …. Με την
έννοια επικοινωνία με τον κόσμο…. Και υπάρχει τότε και αυτό το φιντ-μπάκ ……. Η
μεγάλη απογοήτευση είναι όταν δεν δουλεύεις, άρα είσαι εκτός της
διαδικασίας ή όταν είσαι σε μια πολύ
κακή συνεργασία που δεν περνάς καλά….., όχι με την έννοια «τι ωραία περνάμε στα
καμαρίνια» , η ίδια η δουλειά δεν σου προσδίδει μεγάλη ικανοποίηση.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Κατά τη διάρκεια του έργου
δηλαδή….
Μαρία Τσιμά: Βεβαίως…. Αυτό είναι πολύ
ουσιαστικό πράγμα….. Γιώργο μου..
Γιώργος
Μάζης: Δεν μου….. είπατε κάτι εμένα…..
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: Ποια…. Είναι η μεγαλύτερη χαρά
και απογοήτευση στο θέατρο…
Γιώργος
Μάζης: Στο θέατρο; Η μεγαλύτερη χαρά είναι όταν αισθάνεσαι την
ανάσα του κοινού, την αισθάνεσαι…… Ένα παιδάκι σήμερα φώναξε από κάτω ‘’
πέθανε’’ για τον Σωτήρη….. πάει αν πει
ότι «είχε δέσει»……
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Η ανταπόκριση……
Γιώργος
Μάζης: Ναι μια φορά έπρεπε να παίξω έναν ρόλο που…. Έπρεπε να σκοτωθώ στη
σκηνή… και μια κυρία από κάτω λέει…. «
σκοτώθηκες αγόρι μου ;;;»………. Κατάλαβες πόσο είχε δεθεί με την ιστορία που
λειτουργούσε, με εμένανε, ας πούμε… αυτή
είναι η μεγαλύτερη χαρά. Η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι όταν βλέπεις τον κόσμο
έτσι να….. «κοιμάται» και να μην τον
νοιάζει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
1: Ναι…..
Γιώργος
Μάζης: Το πιάνει ο ηθοποιός το
πιάνει….. έχει εκείνη την περίεργη
διαίσθηση …. Κατάλαβες;;;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Ναι…..
Γιώργος
Μάζης: Όταν ο θεατής είναι έτσι….. το έχεις χάσει το παιχνίδι, άμα είναι
προσεκτικός, δεν το έχεις χάσει.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Ναι…..
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Άρα πόσο σημαντικό ρόλο παίζει για εσάς η ανταπόκριση;
Γιώργος
Μάζης: Πάρα πολύ μεγάλο. Αντλείς, αντλείς …. Το θέατρο είναι πινγκ πονγκ… δίνεις και παίρνεις, δίνεις και παίρνεις….
Γι’ αυτό είναι σπουδαία τέχνη από
αρχαιοτάτων χρόνων!
Μαρία Τσιμά: Να πω εδώ κάτι….. για να είμαι
και λίγο αιρετική σε σχέση με αυτό….. πολλές φορές μπορεί το κοινό να μην
ανταποκριθεί σε μία παράσταση που φέρνει
μια καινούργια φόρμα, κάτι καινούργιο και να μην έχει τον κώδικα….. αυτό δεν
σημαίνει ότι η παράσταση απαραίτητα είναι κακή, μπορεί ακόμα και το κοινό να
μην είναι έτοιμο για αυτό. Οπότε υπάρχει και ένα στοιχείο πειραματισμού στο
θέατρο, θέλω να πω δε σημαίνει ότι πάντα, επειδή δεν ανταποκρίνεται ο κόσμος σε
κάτι, αυτό που του δίνεις, δεν είναι και
καταπληκτικό…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Το τέλειο……
Μαρία Τσιμά: Γιατί υπάρχουν και θεάματα που ανταποκρίνεται ο κόσμος, αλλά είναι πολύ φθηνά στα συστατικά τους υλικά.
Γιώργος
Μάζης: Ε ναι, εντάξει…….
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ:
έτσι είναι… Κατά την διάρκεια των παραστάσεων, ταυτίζεστε
με τον ρόλο;
Μαρία Τσιμά: Όχι….. εγώ δεν ταυτίζομαι με
κανένα ρόλο. Είμαι η Μαρία, προσπαθώ να
βρω ποια είναι η μάνα. «Ταύτιση» με την
έννοια, όταν τελειώσει η παράσταση να παίρνω «τη μάνα της κατοχής» στο σπίτι
μου, ΟΧΙ δεν το πιστεύω αυτό.
Γιώργος Μάζης: Κοίτα, ο ηθοποιός, ο καλός ηθοποιός παίζει ένα ρόλο
ξεκινώντας από τον εαυτό του……………… αυτή είναι και η ομορφιά του θεάτρου…………..
Δηλαδή εγώ τον γέρο τον παίζω με τις δικές μου δυνάμεις, με τις δικές μου
προσλαμβάνουσες, σαν να ζούσα εγώ τότε,
κατάλαβες; Aλλιώς θα το παίξει ο Γρηγοράκης, αλλιώς. Τον Άμλετ τον έχουμε δει εκατό
φορές, αλλιώς τον ερμηνεύει ο ένας, αλλιώς ο άλλος. Λοιπόν, λειτουργεί ο ηθοποιός με δικά του στοιχεία και
τα ταυτίζει στον ρόλο. Δηλαδή εγώ πώς θα έκλαιγα;;; πώς θα έλεγα… ας πούμε… «πεινάω»
;;; Σαν Γιώργος, κατάλαβες;;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Ναι………..
Γιώργος
Μάζης: Είναι παιχνίδια περίεργα
αυτά….. μπερδεύεις τον εαυτό σου με τον ρόλο……
Μαρία Τσιμά: Μάλιστα……. Αλλιώς θα
ήμασταν τρελοί …. Αν ταυτιζόμασταν με την έννοια ότι βουτάς τόσο πολύ…. Είναι μια κατασκευή ο ρόλος….. σκέφτεσαι
για αυτόν, πώς κινείται, πώς σκέφτεται, πώς μιλάει, πώς αντιδρά, τι γίνεται
πάνω στη σκηνή , αλλά αν σε αυτή την κατασκευή που κάνεις, χαθείς
μέσα σε αυτή, έχεις ψυχοπαθητικό
πρόβλημα…..
ΗΘΟΠΟΙΟΙ: ….. αλλιώς δεν είναι πια ρόλος…… δηλαδή, μιλάμε για
αρρώστιες
Μαρία Τσιμά: Φαντάσου ένας γιατρός να στενοχωριόταν κάθε μέρα, κάθε μέρα, κάθε
μέρα με όλα αυτά τα περιστατικά που
βλέπει και να τα κουβάλαγε στο σπίτι του,
στην οικογένεια του, θα τρελαινόταν ο άνθρωπος …… πρέπει να έχουμε και κάποιες
αποστάσεις.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Κάποια όρια………..
Έλενα Μαρσίδου: Δεν σημαίνει ότι δεν σε επηρεάζει αυτό το οποίο κάνεις………..
Γρηγόρης
Σταμούλης : Γιατί αν εδώ η κυρία Λεβέντη ταυτιζόταν, θα ήταν η πιο τσιγκούνα της
παρέας……… χαμός θα γινόταν….
Έλενα Μαρσίδου: Ναι καλά………… (γέλια)
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Πιστεύετε ότι τα συσσίτια, η
κατοχή, και ο πόλεμος, αφορούν ένα εφηβικό
ή παιδικό ακροατήριο σήμερα;
Γρηγόρης
Σταμούλης : Όλους τους αφορά………….. όλους.
Γιώργος
Μάζης: Εάν δεν σου έχει μιλήσει ο
παππούς σου…. λάθος του παππού σου………. Πρέπει να σου μιλήσει για όλα αυτά που
τράβηξε στην ηλικία σου….. Άμα σκεφτείς ότι πέθαναν 200.000 άνθρωποι από πείνα,
από πείνα, πείνα σημαίνει δεν είχαν
να φάνε, νερό δεν είχαν να πιούν ……………. Κατάλαβες;; Άμα σκεφτείς ότι κάηκαν
χωριά από τους Γερμανούς, έτσι ;;; Άμα
σκεφτείς ότι κάναμε μια αντίσταση φοβερή
στα βουνά, άλλο άμα μετά μας πούλησαν οι μεγάλες δυνάμεις………. Αυτή είναι ιστορία… Ελλάδα δεν είναι μόνο η Ακρόπολη είναι και η ζωή
που έχει περάσει μέσα από την Ελλάδα, οι άνθρωποι που την κατοίκησαν, που
αγάπησαν, που ερωτεύτηκαν, που πολέμησαν, που σκοτώθηκαν……………. Έχεις παππού;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Ναι….
Γιώργος
Μάζης: Ζει;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Ναι….
Μαρία Τσιμά: Πες του: «παππού, είδα μια παράσταση με θέμα την κατοχή κ.λπ. πες μου…»
να δεις , θα σου πει….. Ακόμα και αν δεν πολέμησε, ακόμα και αν δεν συμμετείχε
σε καμία οργάνωση, ο παππούς σου… θα ήταν στην ηλικία σου στην Κατοχή και θα τα
ξέρει λίγο…………Εσείς δεν ακούτε τώρα πια
στην τηλεόραση ότι υπάρχουν μικρά παντοπωλεία για τα συσσίτια και αυτά;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
:Ναι ……… σαν να επαναλαμβάνεται η
Ιστορία…
Μαρία
Τσιμά: Υπάρχει μια προβολή των παλιών συσσιτίων σε
σχέση με το σήμερα. Γίνεται κάτι
και σήμερα δίπλα μας. Μπορεί να μην είμαστε ακόμα σε αυτή τη φάση, να
πάνε οι γονείς μας ή εμείς να πάρουμε συσσίτιο…………… μπορεί να γίνει, μπορεί να
γίνει σε ένα δύο χρόνια, αν πτωχεύσει η χώρα εντελώς……………
Γιώργος
Μάζης: Τότε έτρωγες χυλό, τώρα είναι καλύτερα παίρνεις και…………
ξέρω εγώ φασολάκια, χλωρά και….. τότε όμως τίποτα άλλο δεν υπήρχε….. μόνο χυλός
και οι λαχανίδες, κάτι πλατιά χόρτα, οι λαχανίδες τις οποίες τρώγανε όσοι δεν ήταν τυχεροί και χυλό…………………….. νερό και έβαζαν και λίγο
αλευράκι μέσα…….
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Αν αλλάζατε τον τίτλο της παράστασης
ποιος θα ήταν αυτός;;
Μαρία Τσιμά: Ωραία ερώτηση….
Γιώργος
Μάζης: Κι όμως θα ζήσουμε…… λέω εγώ τώρα… όπως και τώρα, θα
ζήσουμε……. Λέει ο Παλαμάς « ώσπου να κατρακυλήσεις στου κακού τη σκάλα», μιλά για την Ελλάδα «και μην έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί να
κατρακυλήσεις στου κάκου την σκάλα, για τα ανέβασμα ξανά που θες,
θα σταθείς να σου φυτρώσουν ώ χαρά τα φτερά τα πόδενα σου τα μεγάλα». Θα
φτάσει εκεί που δεν πάει άλλο η Ελλάδα και ή θα βγει ο κόσμος στο δρόμο και
κάτι, κάτι θα γίνει ………. Κάτι θα γίνει, για να βγει η Ελλάδα από το τέλμα…… δεν
γίνεται….. ακόμα και στην Ουγκάντα σκοτώσανε αυτούς τους δικτάτορες….. Δηλαδή η
πορεία, η φθίνουσα, εάν δεν συμβεί κάτι
να αλλάξει η πορεία της Ελλάδας, θα
φτάσουμε εκεί που δεν πάει άλλο, και πια ο άνθρωπος που τρώει , μετά κοιμάται και μετά ντύνεται και μετά πάει θέατρο, αγοράζει
κολόνιες , πηγαίνει σινεμά…λοιπόν,
άμα φτάσουμε να πεινάμε πια τόσο…… . νισάφι δεν υπάρχει τίποτα.
Γρηγόρης
Σταμούλης Είναι αυτό που λέει ο στίχος του
τραγουδιού στο φινάλε «πάμε πάντα
μπροστά»
Μαρία Τσιμά: είναι αυτό που λέει η μάνα επίσης
« κανέναν δεν αφήνει ίδιο ο πόλεμος»
ΗΘΟΠΟΙΟΙ : Εσείς τι τίτλο θα βάζατε, αφού την είδατε κιόλας την παράσταση ;;
Είναι κάτι που σας έχει μείνει, που σας
έπιασε;;
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Ότι και στην μεγαλύτερη δυσκολία
της ζωής δεν πρέπει ποτέ να τα παρατήσουμε ….κάτι σε σχέση με αυτό, βασικά πιστεύω ότι ταίριαζε πολύ … μετά τον περίπατο
Μαρία Τσιμά: Εγώ θα έβαζα «μια διαδρομή
παιδική προς την εφηβεία» και ας βγάλει
ο καθένας …..όποια εκδοχή θέλει….
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Σαν τον κύκλο της ζωής είναι
κάπως …..
Μαρία Τσιμά: Αα πολύ ωραίο είναι αυτό που λες ….
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Ένα ταξίδι…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ : Και για να ξεφύγουμε λίγο από
τα πολύ βαριά ….πού πιστεύετε ότι οφείλεται η επιτυχία του έργου που ξέρουμε ότι παίζεται για δεύτερη συνεχή χρονιά;
Μαρία Τσιμά: Εσείς θα μας πείτε. Εμείς τι να
πούμε; επιτυχία ….είμαστε όλοι καλά, είμαστε αγαπημένοι, αγαπάμε αυτό που
κάνουμε, αγαπάμε το έργο πολύ, δέσαμε ωραία μεταξύ μας και επειδή είναι κι αυτή η εποχή που είναι
…και έχει μέσα τα πάντα … έρωτα ,.. φλερτ, σχέσεις ….
Γιώργος
Μάζης: καλοσύνη… μίσος , πάθος …
Μαρία Τσιμά: οικογένεια , όλα τα έχει…. Και φυσικό είναι αυτό να λειτουργεί και με τους μεγάλους και με τους έφηβους και με τους μικρούς. Οι παππούδες έρχονται
και κλαίνε το απόγευμα, όταν παίζουμε
τα Σάββατα ……
Γιώργος
Μάζης: Η ιστορία κάνει κύκλους …Ήταν μια κατοχή με πόλεμο, με ένα συφιλιδικό, τρελό, ανισόρροπο μπογιατζή, τον Χίτλερ … τώρα είναι μια άλλη κατοχή, Χίτλερ τώρα
είναι η Μέρκελ, τώρα είναι άλλου είδους πόλεμος, ο οικονομικός πόλεμος. Να λοιπόν, υπάρχουν… συγκυρίες.
Μαρία Τσιμά: Επίσης όλο το υλικό … ας πούμε
εδώ είναι η Ουρανία απέναντι, η οποία είναι υπεύθυνη του θεάτρου. Από τους
αισθητικούς, από τους φωτιστές, από τους
φροντιστές, όλοι είναι συντονισμένοι για αυτή την δουλειά και όταν αγαπάνε όλοι την δουλειά τους,
υπάρχει μια καλή ανταπόκριση …
Γρηγόρης
Σταμούλης : Για να χαίρεται ο κόσμος.
Γιώργος
Μάζης: Να με αφήσετε εμένα..;
ΚΑΘΗΓΙΤΡΙΑ : Την
τελευταία ερώτηση και φύγαμε …
ΚΑΘΗΓΙΤΡΙΑ : Εγώ έχω
να πω το εξής, ότι είχατε μια πολύ ωραία
σκηνή στην αρχή, εκείνη την αράχνη που
κάλυπτε εσάς όλους. Kαι βέβαια αλληγορικά η αράχνη καλύπτει πάντα την
Ελλάδα. Mε την δική
σας προσπάθεια ανακαλύπτονται πολλά πράγματα και έχω να πω συγχαρητήρια…
αποκαλύπτεται η έννοια του πολέμου, η
έννοια της οικογένειας, πώς βιώνει κανείς όλες της συγκυρίες που είπε ο κύριος…
.δίνω το λόγο στα παιδιά, γιατί μας περιμένουν…
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Μια τελευταία ερώτηση…
Γιώργος
Μάζης: Ευχαριστούμε, σας αγαπάμε πολύ.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ
: Τι θα
συμβουλεύατε τους αναγνώστες μας να κάνουν για να αγαπήσουν το θέατρο;
Μαρία
Τσιμά:
Να βλέπουν λιγότερη τηλεόραση … και όπου βρουν ευκαιρίες με χαμηλό εισιτήριο και εσείς που είστε νέα παιδιά να
παρακολουθείτε... να φεύγετε από τον καναπέ και από το να λέτε «θα δω απόψε το Dancing With The Stars…», να λέτε πάω να βγω, να δω κάτι
που θα κερδίσει την ψυχή μου, την καρδιά μου…
Γρηγόρης
Σταμούλης : Εγώ θα τους το έλεγα αυτό με την έννοια
ότι είναι κάτι ζωντανό.. μπορείς να συμμετέχεις
μπορεί να κάθεσαι και να μην μιλάς εκείνη την ώρα αλλά …
είσαι και εσύ με ένα ανθρωπινό πρόσωπο δηλαδή εσείς δεν θα συζητήσετε με τους φίλους
σας τους δικούς σας για την παράσταση??
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
: Ναι…
ΚΑΘΗΓΙΤΡΙΑ
2 : Ευχαριστούμε
πολύ…
ΗΘΟΠΟΙΟΙ : Τίποτα…
Στην παραπάνω συνέντευξη συμμετείχαν οι παρακάτω ηθοποιοί,
τους οποίους θερμά ευχαριστούμε
Μητέρα…Μαρία Τσιμά
Παππούς..Γιώργος Μάζης
Θείος Άγγελος, Διερμηνέας, Κώστας
Αγαρηνός….Γρηγόρης Σταμούλης
Κυρία Λεβέντη, Νιούρα…Έλενα Μαρσίδου
