ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ ΜΑΝΟ ΚΟΝΤΟΛΕΩΝ ΣΤΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΜΑΣ!

συναντηση thσ δημοσιογραφικής ομάδας και

της λεσχησ αναγνωσησ του σχολειου μασ

με το συγγραφέα μανο κοντολεων

Σε εποχές που το βιβλίο περνάει μεγάλη κρίση και οι νέοι δύσκολα αποχωρίζονται τον Η/Υ τους για να απολαύσουν τη χαρά της ανάγνωσης ενός βιβλίου, μεγάλο μέρος των μαθητών μας είχε τη χαρά όχι μόνο να γνωρίσoυν το έργο του Μ. Κοντολέων αλλά και να τον συναντήσουν από κοντά και να μιλήσουν μαζί του. 

M. Κοντολέων: Καλημέρα παιδιά. Εσείς είστε η ομάδα ανάγνωσης, οι πιο λάτρεις της λογοτεχνίας του 8^ου Γυμνασίου και έχετε την τύχη να έχετε καθηγητές που σας έδωσαν ευκαιρίες, δηλαδή να διαβάζετε και μετά να συζητάτε σχετικά με τα βιβλία που διαβάσατε, έτσι; Διαβάζετε  όλοι μαζί ένα βιβλίο ή ο καθένας το δικό του και μετά ανταλλάσσετε απόψεις; Συναντιέστε πιο συχνά; Πώς το κάνετε και λειτουργείτε έτσι σαν ομάδα;

Μαθήτρια: Ο καθένας έχει  την δικιά του προτίμηση στα βιβλία και έτσι ανταλλάσουμε απόψεις και παίρνουμε τα βιβλία που έχουμε ακούσει  με καλή η κακή κριτική και διαβάζουμε.

M. Κοντολέων: Α! Δηλαδή δεν λειτουργείτε σαν ομάδα, δεν συναντιόσαστε σαν ομάδα!

Μαθήτρια: Σαν ομάδα ανταλλάσουμε απόψεις πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα που θίγεται σε ένα βιβλίο ή σε κάποιο βιβλίο που συζητιέται πολύ.

   M. Κοντολέων: Ποιος το καθορίζει αυτό;

Μαθήτρια: Αυτό το καθορίζουμε για παράδειγμα στο διάλειμμα, αν τύχει και  πιάσουμε τη λογοτεχνική συζήτηση.  

   Κος. Κοντολεων: Όλοι μαζί εκεί πιάνετε μια λογοτεχνική συζήτηση;

Μαθήτρια: Όχι, ομαδούλες..

M. Κοντολέων: Α! μικρές υποομάδες..! Είστε δηλαδή μια χαλαρή κοινότητα- ας το πούμε έτσι- που έχετε ως βασικό να διαβάζετε βιβλία  και με κάποιους τρόπους, άλλοτε περιστασιακούς, άλλοτε πιο επίσημους ανταλλάσετε ιδέες  για ορισμένα βιβλία. Και για πρώτη φορά  μαζευόσαστε όλοι μαζί για να κουβεντιάσετε για ένα συγγραφέα;

Μαθήτρια: Ναι .

M. Κοντολέων: Και γιατί εγώ και όχι κάποιος άλλος ;

Μαθήτρια: Γιατί είστε ένας συγγραφέας από τους λίγους ο οποίος έχει πολύ μεγάλη γκάμα βιβλίων …

M. Κοντολέων: Ωραία! Όπως πας σε ένα σούπερ μάρκετ και έχει μεγάλη γκάμα κρασιών, μεγάλη γκάμα ρυζιών! Πολύ ωραία!

Μαθητής : Όχι μόνο για αυτό, αλλά γιατί  γράφετε βιβλία με θέματα που αφορούν την ηλικία μας!

 M. Κοντολέων: Α... μάλιστα! Άλλος κανείς;

Μαθήτρια: Αναφέρεστε πολύ και στις  τρεις  ηλικίες.

  M. Κοντολέων: Α! Για τους μικρούς, τους μεσαίους και τους μεγάλους! Μάλιστα, κατάλαβα! Και δεν μου λέτε τώρα, χρησιμοποιώντας έτσι μια ελεύθερη μετάφραση ενός εγγλέζικου όρου, τα βιβλία μου απευθύνονται σε «νεαρούς ενήλικες αναγνώστες»! Και επειδή εγώ σας θεωρώ νεαρούς ενήλικες και θεωρώ  επίσης ότι δεν είστε πια «παιδιά», από τα βιβλία που έχω γράψει  πόσα είναι εφηβικά;

Μαθήτρια:  Οχτώ, αν θυμάμαι καλά;       

1)      Ο Ανίσχυρος Άγγελος.

2)      Δεν με λένε Ρεγγίνα, Άλεχ με λένε.

3)      Ροκ ρεφρέν.

4)      Οι δύο τους και άλλοι  δύο.

5)      Μαγική μητέρα.

6)      Το ταξίδι που σκοτώνει.

7)      Μάσκα στο φεγγάρι.

8)      Γεύση πικραμύγδαλο.

Μαθητής :  Κι εκείνο με τον Ορέστη και την Ελένη!

M. Κοντολέων: Αυτό δεν είναι εφηβικό βιβλίο!

Μαθήτρια:  Ναι, αλλά μπορείς να το διαβάσεις..!

 M. Κοντολέων: Ναι, φυσικά, δεν αντιλέγω! Συμφωνώ απόλυτα, αλλά εφηβικά καθαρά δεν είναι. Εσείς ποια βιβλία έχετε διαβάσει;

Μαθητές:    Μάσκα στο φεγγάρι, Οι δυο τους και άλλοι δυο, Ανίσχυρος άγγελος, Γεύση πικραμύγδαλο , Ο αδελφός της Ασπασίας, Το ταξίδι που σκοτώνει, Ροκ ρεφρέν, Δεν με λένε Ρεγγίνα Άλεχ με λένε, Μαγική μητέρα

 M. Κοντολέων: Υπάρχει ένας όρος στα γαλλικά ο οποίος με στοίχειωνε μη τυχόν και πρέπει να το χρησιμοποιήσω σε ένα από τα βιβλία μου, “mal aime” σημαίνει το κακοαγαπημένο, αυτό που δεν αγαπήθηκε. Το «δεν με λένε Ρεγγίνα, Άλεχ  με λένε»    πραγματικά συνειδητοποίησα ότι αυτό είναι το “mal aime”. Το «δεν με λένε Ρεγγίνα, Άλεχ με λένε» δεν το αγάπησε ο  κόσμος. Είναι ένα μυθιστόρημα για νέους και το θέμα του είναι η σεξουαλική εκμετάλλευση  μέσα από την ιστορία δυο νέων παιδιών, του Άλεχ και της Ρεγγίνας  που ζουν στην ίδια χώρα και μέσα από μια ιστορία η Ρεγγίνα εξαναγκάζεται να υποκύψει σε ένα σεξουαλικό εκβιασμό, ενώ ο Άλεχ μαζί με την οικογένειά του πάει σε μια ελεύθερη πόλη αλλά και  αυτός μέσα από μια μικρή ιστοριούλα υποκύπτει σε μια σεξουαλική εκμετάλλευση. Αυτό που θέλω να πω μέσα από αυτό το βιβλίο είναι ότι η συμπεριφορά δεν έχει σημασία σε ποια χώρα βρίσκεσαι, μια χώρα  ή είναι ελεύθερη ή ανελεύθερη. Εσάς  πώς  σας φάνηκε;

Μαθήτρια:  Είχε λίγο σκληρό λεξιλόγιο αλλά αυτό με έκανε   να  πάρω την θέση των παιδιών. Με έκανε να το διαλέξω ο τίτλος του, ο οποίος μου φάνηκε περίεργος και ύστερα που διάβασα και  την περίληψη, ήθελα να δω  αυτή η εκμετάλλευση  με τι είχε να κάνει ακριβώς!

 M. Κοντολέων: Άλλος κανείς;

Μαθήτρια:   Εγώ δεν εν ξέρω  γιατί δεν το αγάπησε ο κόσμος, εμένα πάντως μου άρεσε !

 M. Κοντολέων: Άλλος;

Μαθήτρια:    Εμένα με απογοήτευσε ιδιαίτερα  το θέμα του βιβλίου  και το τέλος του το οποίο ήταν πολύ σκληρό γιατί τα δυο παιδιά δεν ξανασυναντηθήκαν ποτέ, γιατί συνήθως σε βιβλία τέτοιου  περιεχομένου το ζευγάρι που αγαπιέται συνήθως καταλήγει μαζί.

 M. Κοντολέων: Σε άλλο βιβλίο ίσως συναντηθούν, αυτό το βιβλίο δεν είναι το τέλος  της ζωής των ηρώων!

Μαθήτρια:    Εσείς τα ξέρατε  προσωπικά  τα παιδιά;

 M. Κοντολέων: Όχι δεν τα ήξερα προσωπικά τα παιδιά, είναι η φαντασία μου...Σκάφτομαι ότι θα μπορούσαν μετά από δέκα χρονιά να ξανασυναντηθούν  τραυματισμένοι, γονατισμένοι,  απογοητευμένοι, νικητές ….Γενικά,  μου αρέσει τα βιβλία που γράφω να έχουν ανοιχτό τέλος δηλαδή να  προχωρώ εγώ, μόνος μου, με την φαντασία μου ! Παραδείγματος  χάρη  πολλοί με ερωτάνε...τι έγινε τελικά; Σώθηκε ο  Οδυσσέας; Εγώ θα σας το πω;  Είναι μια άλλη ιστορία αυτή, εγώ έγραψα το βιβλίο αυτό  αυτήν την περίοδο όπου δυο νέοι άνθρωποι ζουν τον έρωτα τους. Εγώ δεν ξέρω μετά τι θα γίνει! Θα ζήσει; Θα πεθάνει; Δεν θα είναι μαζί ; Θα είναι; Ας βάλει ο αναγνώστης την δίκη του  πινελιά, για αυτό μου αρέσει να αφήνω ανοιχτό το τέλος μου. Λοιπόν θεωρώ ότι το «Δε με λένε  Ρεγγίνα αλεχ με λένε»  δεν αγαπήθηκε, γιατί ένας μεγάλος αριθμός αναγνωστών  δεν θέλει να διαβάζει βιβλία με θέματα που να τον φέρνουν σε δύσκολη θέση.

Μαθήτρια:    Ίσως δεν θέλουν να συνειδητοποιήσουν ότι υπάρχουν και τέτοιου είδους ιστορίες.  

Μαθητής: Εγώ δεν έχω διαβάσει αυτό το βιβλίο, έχω διαβάσει «το ταξίδι που σκοτώνει» αλλά θέλω να πω πως κάποιοι άνθρωποι  πάνω στο συγκεκριμένο θέμα αλλά πάνω και σε άλλα, όπως π.χ. ένα δικτατορικό καθεστώς η κάτι άλλο  κυριολεκτικά κλείνουν τα ματιά μπροστά σε αυτό,  σκέφτονται «δεν υπάρχει»  και συνεχίζουν κυριολεκτικά σαν  να μην συνέβη  ποτέ.

  M. Κοντολέων: Βέβαια,  είναι   καυτό το θέμα των ναρκωτικών και αυτό το βιβλίο είναι  από τα πρώτα που προσήλθε στα βιβλία της ηλικίας σας το 1989 με 1990, και μου κάνει την εξής εντύπωση. Καταρχήν «το ταξίδι που σκοτώνει» είναι η ιστορία ενός παιδιού λίγο πιο μεγάλου από σας, στην τάξη του λυκείου. Ο Στέφανος  ο οποίος ζούσε μέσα σε μια πολύ καλή  οικογένεια, κάποια στιγμή ήθελε να κάνει τον μεγάλο και γνωρίζει μια κοπελίτσα που το παίζει λίγο γκόμενα και  μετά πάει σε κάποιο πάρτι, κάτι του βάζουν να  πιει, το οποίο περιείχε ναρκωτικά, είναι και αυτή στην μέση, δεν καταλαβαίνει  ότι ήταν ναρκωτικά και μπλέκεται μέσα σε αυτή την ιστορία και παρακολουθούμε την πορεία του, μπλεγμένος σε ναρκωτικά, την προσπάθεια των γονιών του  για να τον σώσουν. Τελικά, το αν σώζεται ή  δεν σώζεται, αυτό μένει ανοιχτό... και βάζουμε τον αναγνώστη να φανταστεί το τέλος.

Μαθητής:  Ο Πέτρος είναι το παιδί που προμηθεύει τα ναρκωτικά αλλά ο συγκεκριμένος τους έχει υποσχεθεί στην αρχή ένα ταξίδι που δεν κατάλαβαν τι εννοεί …αυτό  το ταξίδι ήταν οι παρενέργειες από τα ναρκωτικά. Ο Στέφανος πρώτη φορά που τα δοκίμασε κατά λάθος…

 M. Κοντολέων: Κατά λάθος; Τι κατά λάθος;

Μαθητής:   Κατά λάθος! Δεν το είχε καταλάβει.. δεν ήξερε τι ήταν.. το κατάλαβε ότι είχε πάρει ναρκωτικά την επόμενη μέρα αλλά επειδή με αυτά ξέφευγε από τα πάντα αποφάσισε να συνεχίσει. Και αργότερα, ενώ άρχισε με χαπάκια στην αρχή,  άρχισαν μετά τα πράγματα να  γίνονται πιο σκληρά. Αργότερα πέθανε και ο Πέτρος και όλοι, οπότε πήρε το μάθημα του ο Στέφανος.

Μαθητής: Είπατε ότι ο Στέφανος είχε καλή οικογένεια, είχε καλούς βαθμούς, είχε καλούς φίλους, γιατί κύλησε στα ναρκωτικά; Ας πούμε την πρώτη φορά δεν το κατάλαβε αλλά την δεύτερη ήταν εν γνώσει του.

  M. Κοντολέων: Γιατί ήθελε να το παίξει αντράκι… Ήθελε να αρέσει στους άλλους. Γιατί ξέρεις μερικές φόρες νομίζουμε ότι πρέπει να κάνουμε ότι κάνουν οι μεγάλοι για να φάνουμε σαν κι αυτούς…Αυτή η ιστορία είχε βγει και σε σίριαλ σε 13 επεισόδια. Στο επεισόδιο που πεθαίνει ο Στάθης που είναι ο δεύτερος ήρωας της ιστορίας, αυτό δεν το άντεξα εγώ να το δω  ποτέ μου! Γιατί ήταν τόσο δυνατό που δεν ήθελα να το δω.  Λοιπόν, θέλω να πω κάτι που μου έκανε εντύπωση, όταν με κάποιες άλλες ομάδες  σχολειών πάμε σε μια βιβλιοθήκη και κάνουμε δημιουργική γραφή! Διαβάζουμε ποίηση, κείμενα κλπ και, αφού διαβάσουμε διάφορα, κάποια από αυτά τα γράφουν τα παιδιά με  τον δικό τους τον τρόπο! Εκεί λοιπόν διαβάζουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο αυτό και αφού το διαβάσουν πρέπει να το γράψουν με τον δικό τους τρόπο τα παιδιά και τους ρωτώ: « Καταλάβατε τι έγινε στο πάρτι  αυτό;   Και μου λένε:  «Κάπνιζαν, κάπνιζαν»! Θέλω να πω, δηλαδή, ότι είναι πολλά πράγματα  τα οποία είναι πραγματικά και δεν θέλουμε να τα δούμε,  γιατί λες «χωρίς να τα βλέπω, δεν συμβαίνει» αλλά …συμβαίνει! Μόνο που η λογοτεχνία ανθίζει και μας φωτίζει με ένα πάρα πολύ  προσωπικό τρόπο, όχι όπως η δημοσιογραφική είδηση. Λέει η δημοσιογραφική είδηση: «Δεκαπεντάχρονος μαθητής του γυμνασίου βρέθηκε πεθαμένος». Και αναρωτιέσαι, ποιος ήταν αυτός ο δεκαπεντάχρονος; Ποιοι τώρα κλαίνε πάνω από το δικό του πτώμα;  Τι όνειρα ποδοπάτησε;  Τι  πούλησε τι αγόρασε για να πάρει τα ναρκωτικά, αυτό δεν το λέει η είδηση…!

Έχετε σκεφτεί πόσα πράγματα μπορεί να μάθει ο άνθρωπος μέσα από την λογοτεχνία; Πολλά πράγματα δηλαδή ….!

  Έμαθα ότι υπάρχει ένα κοριτσάκι εδώ που διαβάζει Ντοστογιέφσκι…

Μαθητής:   Δεν είναι εδώ σήμερα, είναι άρρωστη.

 M. Κοντολέων: Εγώ θυμάμαι στην δική σας ηλικία ότι διάβαζαν πολλά παιδιά Ντοστογιέφσκι, εγώ δεν μπορούσα να τον καταλάβω, είχα βρει τις σελίδες που είχε γίνει ο φόνος και διάβαζα αυτές συνέχεια, το πάθος του δολοφόνου. Η  αγάπη μου για τη λογοτεχνία δεν είναι μόνο χαρά αλλά ευχαρίστηση. Ποια εμπειρία της ζωής μάθατε όσοι διαβάσατε τη Μαγική Μητέρα;

Μαθητής:   Αυτό που μου άρεσε πιο πολύ από το βιβλίο ήταν οι περιπέτειες που δεν ξέρω αν τις ζήσατε αληθινά, μου άρεσε η περιέργεια και η φαντασία.

 M. Κοντολέων: Είπατε το Ροκ Ρεφρέν. Τι είναι; Τι σας έδωσε;

Μαθητής:   Είναι ένα πολύ ωραίο βιβλίο, συναισθηματικό και μας έλεγε για την  αγάπη δυο ανθρώπων, ειδικά η αγάπη του κοριτσιού προς το αγόρι, αυτή η περιπέτεια του Λίνου μου άρεσε.

 M. Κοντολέων: Το Ροκ Ρεφραίν είναι η ιστορία του Λίνου, ο οποίος είναι διάσημος τραγουδιστής και είχε ένα δεσμό με την Ερατώ και μπλέκεται η μητέρα του. Ποιος το έχει διαβάσει; Ποιο είναι το θέμα του; Μέσα που ήμουν με τις καθηγήτριες σας με ρώτησαν τι με έκανε να γράψω αυτό το βιβλίο. Για πες μου εσύ.

 Μαθητής:   Εγώ απ΄ ότι κατάλαβα, θέλετε να δείξετε ότι ο Λίνος  είχε δική του προσωπικότητα, όχι όπως τον παρουσίαζαν οι δημοσιογράφοι ή όπως ήθελε να τον κάνει ο πατέρας του.

 M. Κοντολέων: Ακριβώς αυτό, θέλω να δείξω έναν άνθρωπο που δεν ζει κάτω από τη σκιά κανενός, στηρίζεται σ ένα πραγματικό γεγονός. Μέσα στο βιβλίο υπήρχε ένα τραγούδι που το γραφεί ο Λίνος. Μόλις τέλειωσε το βιβλίο προσπάθησα να γράψω και αλλά τραγούδια  αλλά… τελειώνοντας τα βιβλίο, μαζί του τέλειωσε και αυτό.  Όμως στο βιβλίο με τον Οδυσσέα κάποια στιγμή έβλεπα τον εαυτό μου να γράφει λες και ήμουν ο Οδυσσέας.. και αναρωτήθηκα..ποιος είναι αυτός; Αλλά ήταν τόσο πιεστικός αυτός που τα έλεγε με αποτέλεσμα να γράφω, να γράφω, να γράφω, να γράφω… ό,τι μου έλεγε. Λοιπόν, είστε παιδιά του γυμνασίου, οπότε ξέρετε μαθηματικά, φυσική, γεωμετρία..Στη γεωμετρία υπάρχει ένας όρος που λέει πως όλα τα πράγματα που είναι μέσα σε ένα δωμάτιο, είναι στη γεωμετρία σημεία.  Κάθε σημείο είναι μοναδικό, … κάθε άνθρωπος λοιπόν είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ!!

Λοιπόν ο Μάνος Κοντολέων ως συγγραφέας  είναι ένα μοναδικό πλάσμα στον  κόσμο! Ο Μάνος  Κοντολέων έγραψε ένα βιβλίο, τον Ανίσχυρο Άγγελο, το οποίο και αυτό με τη σειρά του είναι ΜΟΝΑΔΙΚΟ . Ο Ανίσχυρος Άγγελος είναι ένα απαίσιο βιβλίο ή ένα καλό βιβλίο; Ας πούμε η Ηλέκτρα που είναι καταπληκτική αναγνώστρια διαβάζει το βιβλίο αυτό, μοναδική είναι η Ηλέκτρα ως αναγνώστρια, μοναδικός είναι και ο Ανίσχυρος Άγγελος που σημαίνει ότι ο τρόπος που συνδέεται η Ηλέκτρα με το βιβλίο αυτό είναι Μοναδικός.

Μαθητές:   Μάλιστα.

 M. Κοντολέων: Για πείτε μου, λοιπόν, τι σας έκανε εντύπωση από τον «Ανίσχυρο Άγγελο»;

Μαθητής: Ο Ανίσχυρος Άγγελος ήταν η κόρη του αστυνομικού που σκότωσε τον Αλέξη.

 M. Κοντολέων: Όχι. Δεν ήταν η κόρη του αστυνομικού, γιατί ο αστυνομικός που σκότωσε τον Αλέξη δεν είχε κόρη. Απλώς, βασίστηκα σε ένα πραγματικό γεγονός και έβαλα δικά μου φανταστικά πρόσωπα. Δεν λέω πουθενά ότι είναι ο Αλέξης… Αν νομίζεις ότι μίλαγα για τον αστυνομικό που σκότωσε τον Αλέξη Γρηγορόπουλο κάνεις λάθος.

Μαθητής: Εμένα μου έκανε εντύπωση ότι σκεφτήκατε την άλλη μεριά και όχι αυτό που έχουμε στην φαντασία μας όλοι.

 M. Κοντολέων: Δηλαδή σου έκανε εντύπωση   θετική ή αρνητική;

Μαθητής:  Και  θετική και  αρνητική.

  M. Κοντολέων: Για πες μου μια θετική και μια αρνητική…

Μαθητής: Το θετικό είναι και αρνητικό. Γιατί εμείς άλλο έχουμε ακούσει και άλλο έχουμε φανταστεί και εσείς προσπαθήσατε να μας την δείξετε την ιστορία από μια άλλη μεριά.

 M. Κοντολέων: Μάλιστα.

Μαθήτρια: Δηλαδή μας λέτε στην αρχή, όταν μαθεύτηκε στην οικογένεια του αστυνόμου  ο θάνατος του μαθητή, δημιούργησε αντιδράσεις και έγιναν πορείες. Απλά εγώ δεν κατάλαβα, γιατί στο τέλος λέγεται ότι στην κηδεία του παιδιού είχε πάει η κοπέλα και ήταν μαζί με τους φίλους της και μετά λέει ότι πήγαν σε ένα σπίτι που της είχαν δώσει ο νονός σε μια οδό και φαινόταν μόνο τα ρούχα των ανθρώπων που καθόταν έξω στο μπαλκόνι… Δεν κατάλαβα τι έγινε;;; Εσείς πως το φανταζόσασταν;

 M. Κοντολέων: Το βιβλίο γράφτηκε πολύ απρόβλεπτα. Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου μου έλεγαν μια ιστορία: « Ήταν μια αλεπού και ένα αλεπουδάκι. Το αλεπουδάκι δεν είχε κάνει ποτέ πάρτι γενεθλίων. Μια μέρα ζήτησε από τη μαμά του να κάνει ένα πάρτι.  Αυτή έπρεπε να δουλέψει για να μαζέψει λεφτά, όμως ήταν τεμπέλα και πήγαινε σε άλλα πάρτι, μάζευε διακοσμητικά, γλυκά, φαγητά και έτσι έκανε το πάρτι. Όταν ξεκίνησε το πάρτι, ήρθαν οι φίλοι του και θύμωσαν όταν είδαν όλα αυτά…τα άρπαξαν και τους έδωσαν και ένα χεράκι ξύλο!!

Ένα άλλο βιβλίο μου είναι η «Μάσκα στο Φεγγάρι». Ποιος θα μου πει για αυτό το βιβλίο;

Μαθήτρια:  Η Μάσκα στο Φεγγάρι αφορά δυο παιδιά που είναι ερωτευμένα και όταν γύρισαν από τις διακοπές, τις οποίες είχαν περάσει χωριστά, είχαν προβλήματα με τις οικογένειές τους. Στο σχολείο διορίζεται μια νέα φιλόλογος η οποία κάνει μεταπτυχιακό και το θέμα της είναι η αυτοκτονία ενός διάσημου, του Λουκά Αλεξίου, και ζητά από αυτά τα παιδιά να την βοηθήσουν, τα οποία δέχονται.

 M. Κοντολέων: Επίσης αυτά τα παιδιά ήταν έτοιμα να εγκαταλείψουν τις σπουδές τους και εκείνη τα βοήθησε και σε μια έρευνα που θα κάνει, θα τα φέρει πιο κοντά. Πάμε όμως στην υπόθεση τώρα…

Μαθήτρια:  Ναι, αλλά εγώ αυτό που δεν έχω καταλάβει, είναι το γιατί του δώσατε αυτόν τον τίτλο! Μάσκα στο Φεγγάρι;;;

 M. Κοντολέων: Νομίζω ότι το λέει μέσα..Για να δω..Ποιος κατάλαβε γιατί ονομάστηκε έτσι;

Μαθήτρια:  Νομίζω ότι ονομάστηκε έτσι γιατί ουσιαστικά ήταν η μάσκα ενός διάσημου και επειδή αυτός ήταν ο πρωταγωνιστής το βιβλίο ήταν επικεντρωμένο σε αυτόν.

  M. Κοντολέων: Η Μάσκα στο Φεγγάρι είναι μυστηριώδης. Η σελήνη, το φεγγάρι…. αυτό μας δείχνει ότι κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός. Λοιπόν, κάποιος άλλος που δεν μίλησε;

Μαθήτρια:    Μέσα σε αυτό το βιβλίο οι ήρωες συμπεριφέρονται τέλεια,  προσπαθείτε με τον τρόπο αυτό να δώσετε κάποιο παράδειγμα στους ανθρώπους;

 M. Κοντολέων: Αυτό το θεωρούν πάρα πολλοί και το έχουν γράψει. Και απαντώ εγώ ότι τα πρόσωπα είναι ψεύτικα, δηλαδή δεν υπάρχουν τα πρόσωπα αυτά. Επίσης, πιστεύω ότι δεν είναι όλα τα πρόσωπα και τόσο τέλεια,  ας πούμε ο Οδυσσέας δεν είναι και τόσο τέλειος!

Μαθήτρια:  Μάλιστα.

M. Κοντολέων: Δεν έχουμε όμως ακούσει για την ιστορία του Φιοντόρ… Για να ακούσω…

Μαθήτρια: Η ιστορία του Φιοντόρ αναφέρεται σε μια κοπέλα που ήρθε με την μητέρα της στην Ελλάδα και η συμπεριφορά που δέχτηκε από τους Έλληνες δεν ήταν τόσο καλή… και άρχισε να γίνεται και αυτή απόμακρη… Μετά όμως αποφάσισε να φύγει με ένα θίασο να κάνει περιοδεία… στο τέλος όμως η ιστορία γίνεται πολύ λυπητερή και δεν ήθελα να τελειώσει έτσι…

Μαθήτρια:   Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;

 M. Κοντολέων:  Εμένα, όταν ήμουν στην δικιά σας ηλικία, μου άρεσε ο Καζαντζάκης, ο Ρίτσος, ο Καβάφης και άλλοι…

Μαθήτρια:  Ο Καβάφης αρέσει και σε μένα.

Μαθητής: Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να γράψετε βιβλία;

 M. Κοντολέων: Όταν άρχισα να γράφω βιβλία, το πρώτο μου βιβλίο για την ακρίβεια, ήμουν πιο μικρός από εσάς. Ήμουν μοναχοπαίδι και έμενα με την μαμά μου, τον μπαμπά μου και τον παππού μου. Μια χαρά περνούσα, αλλά, επειδή ήμουν μόνος μου, ήθελα και εγώ μια παρέα, ένα γατάκι, ένα σκυλάκι, κάτι…

Στην γειτονιά μου υπήρχαν πολλές αδέσποτες γάτες! Εκεί βρήκα ένα όμορφο, μικρό γατάκι και το κράτησα..το τάιζα..μια χαρά… Ήξερε πότε γυρνώ από το σχολείο και με περίμενε κάθε φορά χαρούμενο. Γυρνάγαμε , τρώγαμε και οι δυο και, μόλις διάβαζα, πηγαίναμε  και παίζαμε. Μετά από 5-6 μήνες το γατάκι αρρώστησε, κάναμε ό,τι μπορούσαμε, αλλά δεν γιατρευόταν…. και μια μέρα που γυρνώ από το σχολείο, το βλέπω να με αντικρίζει για τελευταία φορά και να ξεψυχά! Τότε ήμουν τόσο λυπημένος   που έγραψα σε ένα χαρτί την ιστορία μου και το έστειλα σε ένα εφηβικό περιοδικό που είχαμε τότε. Είχα γράψει ένα ωραίο κείμενο αφιερωμένο στο μικρό μου γατάκι…. ε, από κει και μετά άρχισε η καριέρα μου.